Het lijkt alsof de pauzeknop van ons leven anderhalf jaar werd ingedrukt met een regelrechte aanslag op onze gezondheid en bijgevolg ook op onze vrijheid. Begrippen zoals : mondmaskerplicht, avondklok, bubbel, besmettingsgraad, coronaboete en afstandsregel bepalen nu ons dagelijks leven.
We bleven in ons kot, beperkten onze contacten met als prioriteit onze gezondheid en dat van onze medemens.
Of het allemaal geholpen heeft en of het het allemaal waard was, verschillen de meningen nogal maar 1 ding staat buiten kijf : Corona heeft ons laten inzien dat onze basisrechten, zoals we ze kenden, geen vanzelfsprekendheid zijn.
Allereerst moeten we stilstaan bij de vele mensen die overleden zijn aan de gevolgen van dit virus, het leed veroorzaakt bij hen en hun dierbaren. Zij zijn ongetwijfeld het zwaarst getroffen door deze tragedie.
Maar eigenlijk is iedereen slachtoffer in dit verhaal. We moesten onze activiteiten staken met zware financiele gevolgen en we moesten onze contacten beperken met zware sociale gevolgen. We hebben het allemaal moeten ondergaan. Anderhalf jaar toekijken hoe een virus ons leven veranderde.
Eindelijk biedt de vaccinatiecampagne opnieuw wat perspectief op een leven na Corona. Langzaam kunnen we terug de draad oppikken en de schade herstellen aan ons bedrijf en ons sociaal leven.
Ik kan en mag opnieuw mensen fotograferen zonder mondmasker en daar ben ik geweldig blij mee.
Fotografie is voor mij een creatieve uitlaatklep en ook Corona heeft me er niet van weerhouden mijn ding te blijven doen.
Als bezigheid therapie ben ik meermaals de straat op gegaan om het leven tijdens Corona vast te leggen.
Onder het motto : "1 beeld zegt meer dan 1000 woorden" een paar van mijn foto's van afgelopen jaar.
Heeft u ook foto's gemaakt die het Corona verhaal vertellen, dan zou ik het geweldig vinden indien u ze met mij wil delen.
Mail ze naar bluechilli.studio@gmail.com met vermelding van uw naam en
met uw toestemming plaats ik ze hier op de website.
Reactie plaatsen
Reacties